ستاره‌هایی که می‌توانند سیاهچاله‌ها را ببلعند
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۲۸۶۸۰
به گزارش جام جم آنلاین، نتایج شگفت انگیز یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این امکان وجود دارد که ستارگان بتوانند سیاهچاله های بسیار کوچک را ببلعند و آنها را در هسته‌ی خود نگه دارند.
پژوهشگران می‌گویند، حتی ممکن است راهی برای یافتن این ستارگان وجود داشته باشد و اگر چنین باشد، می‌توانند به ما در درک ماده تاریک گریزان کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سیاهچاله ها در چند شکل کاملاً مستند وجود دارند. برخی از آنها از مرگ ستارگان به دنیا می‌آیند و برخی دیگر هیولا‌های بسیار عظیمی هستند که در مرکز اکثر کهکشان‌ها کمین کرده‌اند. اما مدت‌هاست که فرض شده تعداد زیادی سیاهچاله باید در چند ثانیه اول پس از مه‌بانگ (انفجار بزرگ) ایجاد شده باشند و هنوز هم می‌توانند در اطراف کیهان در حال حرکت باشند.
در حالی که آنها اساساً برای ما نامرئی هستند، ما هنوز هم می‌توانیم وجود آنها را از تأثیرات گرانشی آنها بر ماده اطرافشان استنباط کنیم. این «سیاهچاله‌های اولیه» یک رقیب نیرومند برای ماده تاریک هستند.
البته تأیید وجود اشیای نامرئی دشوار است، اما آنها ممکن است خود را از طریق تعامل با اشیای دیگر هویدا کنند. استیون هاوکینگ فقید، اولین کسی بود که این ایده را مطرح کرد که در موارد بسیار نادر، ستارگان تازه شکل گرفته می‌توانند سیاهچاله‌های اولیه کوچکی با جرم تقریباً یک سیارک را شکار کنند.
سپس آن سیاهچاله تا مرکز ستاره فرو می‌رود، اما میزبان خود را از بین نمی‌برد. همینطور که ستارگان واکنش‌های همجوشی هسته‌ای را درون خود انجام می‌دهند، این انرژی شدید به سمت بیرون جریان می‌یابد و این فشار از فروپاشی ستاره در درون خود جلوگیری می‌کند. اما این همچنین مقدار گازی را که می‌تواند سیاهچاله فرضی در مرکز را تغذیه کند، محدود می‌کند.
این یک ایده جذاب است، اما آیا واقعاً به این معنی است که این دو می‌توانند در هماهنگی با هم زندگی کنند؟
دانشمندان موسسه اخترفیزیک ماکس پلانک (MPA) برای این مطالعه جدید، تکامل این به اصطلاح «ستارگان هاوکینگ» را با استفاده از جرم‌های شروعی متفاوت برای سیاهچاله مدل‌سازی کردند و در کمال تعجب، ستارگان هاوکینگ پایدارتر از آن چیزی بودند که انتظار داشتند و شناسایی آنها از بیرون تقریبا غیرممکن بود.
ارل پاتریک بلینگر، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ستارگانی که در مرکز خود سیاهچاله‌ای را در خود جای داده‌اند، می‌توانند به طور شگفت انگیزی عمری طولانی داشته باشند. خورشید ما حتی می‌تواند سیاهچاله‌ای به جرم سیاره عطارد در مرکز خود داشته باشد، بدون اینکه ما متوجه آن باشیم.
با این حال، راهی وجود دارد که اخترشناسان ممکن است بتوانند این ستارگانِ دارای قلب تاریک را تشخیص دهند.
یک سیاهچاله الگو‌های همرفتی متفاوتی را در اعماق ستاره ایجاد می‌کند که به طور بالقوه می‌تواند از طریق تکنیکی به نام ستاره‌لرزه‌شناسی (asteroseismology) کشف شود. اساساً این شامل مطالعه چگونگی حرکت امواج صوتی از میان ستارگان و تأثیر بر روشنایی سطح آنهاست.
پیامد‌های یافتن یک ستاره هاوکینگ بسیار زیاد خواهد بود. چنین کشفی اولین تأیید بر وجود سیاهچاله‌های اولیه خواهد بود و اگر وجود داشته باشند، ناگهان ممکن است پاسخ معمای ماده تاریک، یکی از گیج‌کننده‌ترین معما‌های کیهان‌شناسی را به دست آوریم.
پروفسور مت کاپلان از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: دلایل خوبی وجود دارد که فکر کنیم ستارگان هاوکینگ در خوشه‌های کروی و کهکشان‌های کوتوله بسیار کم‌نور رایج هستند. این بدان معناست که ستارگان هاوکینگ می‌توانند ابزاری برای آزمایش وجود سیاهچاله‌های اولیه و نقش احتمالی آنها به عنوان ماده تاریک باشند.
این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: سیاهچاله سیاهچاله ها ستارگان سیاهچاله های اولیه سیاهچاله ها ماده تاریک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۲۸۶۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این کتاب‌ها می‌توانند شما را بکشند!
رنگ‌های سمی به‌کاررفته در جلد کتاب‌های قرن نوزدهم می‌توانند به مسمومیت شدید و حتی مرگ افرادی منجر شوند که به آنها دست می‌زنند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان آثاری از ماده شیمیایی سمی آرسنیک در جلد بیش از ۲۰۰ کتاب از سراسر جهان یافته‌اند.
به نقل از دیلی میل، کتاب‌های قدیمی قرن نوزدهم دارای جلدهای سبزرنگ با سطوح نگران‌کننده‌ای از آرسنیک هستند که باعث شد برخی از کتابخانه‌ها آنها را از قفسه‌ها حذف کنند.
پژوهشگران «دانشگاه دلاور»(University of Delaware) با استفاده از اشعه ایکس برای آزمایش ترکیبات شیمیایی، سطوح جیوه و سرب را نیز در کتاب‌های دارای جلد قرمز و زرد شناسایی کردند.
دانشمندان اکنون به مردم هشدار می‌دهند که مراقب آثار آلوده باشند و می‌گویند که قرار گرفتن در معرض آنها می‌تواند به مشکلات تنفسی، ضایعات و سرطان منجر شود.
ناشران عصر ویکتوریا در اوایل دهه ۱۸۰۰ تولید انبوه کتاب را آغاز کردند اما هزینه بسیار زیاد شد زیرا کتاب‌ها با جلدهای چرمی تولید می‌شدند. ناشران کتاب در عوض جلدهایی را برای کتاب‌ها تولید کردند که حاوی رنگ سبز بود و می‌توانست جایگزین ارزان‌تری برای چرم باشد اما نمی‌دانستند که آرسنیک مورد استفاده برای ساختن رنگ می‌تواند کشنده باشد.
ناشران ترجیح دادند برای جذب خوانندگان از رنگ‌های روشن مانند نوعی رنگ سبز استفاده کنند که به نام سبز پاریسی، سبز زمردی یا سبز شیله مشهور است. نام سبز شیله از نام «کارل ویلهلم شیله»(Carl Wilhelm Scheele) داروساز آلمانی-سوئدی گرفته شده است. کارل ویلهلم شیله در سال ۱۷۷۵ کشف کرد با مخلوط مس و آرسنیک می‌تواند یک رنگ سبز چشم‌نواز را ایجاد کند. شیله نهایتا به دلیل قرار گرفتن در معرض جیوه، آرسنیک و سایر ترکیبات شیمیایی جان خود را از دست داد.
کتاب‌های سمی امروزه هنوز در کتابخانه‌ها وجود دارند و در میان انبوهی از سایر کتاب‌ها در مؤسسات سراسر جهان پنهان شده‌اند. هر بار که یکی از آنها کشف می‌شود، برای تحلیل بیشتر در محیط قرنطینه‌شده قرار می‌گیرد.
هفته گذشته، کتابخانه ملی فرانسه چهار کتاب با جلد سبز زمردی را که گمان می‌رفت حاوی آرسنیک باشند، حذف کرد و اگرچه آسیب‌های ناشی از آنها احتمالا جزئی هستند اما کتابخانه پیش از این که دوباره آنها را در قفسه‌ها قرار دهد، در حال انجام دادن آزمایش‌هایی است. مقامات کتابخانه ملی فرانسه گفتند: ما این آثار را در قرنطینه قرار داده‌ایم و یک آزمایشگاه بیرون از کتابخانه مشغول تحلیل آنهاست تا میزان آرسنیک موجود در هر جلد را ارزیابی کند.
قرار گرفتن در معرض آرسنیک با افزایش علائم تنفسی، ضعف عملکرد ریه و بیماری مزمن ریوی مرتبط است اما قرار گرفتن در معرض این ماده در بلندمدت می‌تواند به بروز ضایعات پوستی و سرطان منجر شود.
پژوهشگران، «پروژه کتاب سمی»(Poison Book Project) را در سال ۲۰۱۹ آغاز کردند و در این پروژه به آزمایش صدها جلد کتاب پرداختند تا فلزات سنگین از جمله سرب، آرسنیک و کروم را در آن پیدا کنند.
همچنین، آنها دریافتند که کتاب‌هایی با جلد قرمزرنگ حاوی نوعی ماده معدنی موسوم به «سینابر»(Cinnabar) هستند که به نام سولفید جیوه نیز شناخته می‌شود و رتبه بالایی را در فهرست مواد سمی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا دارد. این رنگ قرمز که قدمت آن به هزاران سال پیش می‌رسد، می‌تواند به مسمومیت با جیوه منجر شود. مسمومیت با جیوه، آسیب عصبی و کلیوی و مشکلات تنفسی را به همراه دارد.
پژوهشگران دریافتند که کتاب‌های دارای جلد زرد نیز حاوی کرومات سرب هستند که در مقادیر زیاد می‌تواند سمی باشد. با وجود این، رنگ زرد به اندازه کتاب‌های قرمز یا سبز باعث نگرانی نمی‌شود زیرا به آن اندازه محلول نیست و همین ویژگی، جذب آن را از راه دست زدن به جلد دشوار می‌کند.
افرادی که در کتابخانه‌ها کار می‌کنند یا ممکن است کتاب‌هایی با پوشش آرسنیک در خانه داشته باشند، باید با پوشیدن دستکش هنگام دست زدن به کتاب و شستن دست‌ها، اقدامات لازم را برای محافظت از خود در برابر مواد شیمیایی انجام دهند. کسانی که کتاب‌ها را در اختیار دارند باید آنها را در پوشش پلاستیکی قرار دهند تا از پوسته‌پوسته شدن جلد سمی کتاب جلوگیری شود.
در دهه‌های پس از کشف رنگ زمردی و پاریسی، گزارش‌هایی مبنی بر مرگ افراد پس از تماس طولانی‌مدت با اقلام پوشیده‌شده در این رنگ منتشر شد. این گزارش‌ها شامل مسمومیت ناشی از شمع در مهمانی‌های کریسمس، مسمویت افرادی که لباس‌های سمی سبزرنگ به تن داشتند و مسمویت کارگران کارخانه پس از رنگ کردن زیورآلات بود که در نهایت به تشنج دچار می‌شدند و استفراغ می‌کردند.
«هیلی وبستر»(Hayley Webster) مدیر کتابخانه «موزه ویکتوریا» گفت: کتاب‌ها به طور سنتی به عنوان اشیای نسبتا ایمن در نظر گرفته می‌شوند. اکنون احساس می‌کنم چیزهای بیشتری وجود دارند که باید یاد بگیرم و بدانم.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد